تردی هیدروژنی در فولاد 2.25 Cr-1Mo با ریز ساختارهای فریتی بینا یتی و مارتنزیتی

نفوذ هیدروژن به داخل فولادها پدیده ای بسیار متداول در صنایع نفت وگاز و پتروشیمی است که موجب خسارات فراوانی به صورت های مختلفی چون تردی هیدروژنی (HE) ، ترکهای ناشی از هیدروژن (HIC) ، ترکهای ناشی از هیدروژن های جهت دار شده بر اثر تنش (SOHIC)، ترک دار شدن تنشی هیدروژنی (HSC) و تاولهای هیدروژنی (HB) می شود. از بین این خسارات، تردی هیدروژنی پدیده ای است که علائم ظاهری و ماکروسکوپی نداشته و با بسیاری از روشهای متداول از قبیل متالوگرافی، کشش معمولی، سختی سنجی و ... قابل شناسایی نمی باشد. بروز این پدیده در فولاد های با استحکام بالا، موجب تردی آلیاژی شده و نهایتاٌ شکستهای ناگهانی را به دنبال خواهد داشت . در  این   مقاله   در  شرایط  آزمایشگاهی  بر  روی فولاد 2.25 Cr-1Mo با ریز ساختار فریتی- بینایتی(تمپرشده) و مارتنزیتی، به صورت مصنوعی، شرایط تردی هیدروژنی فراهم شد و سپس با روشهای خاصی چون آزمایشهای شکستهای همراه با تاخیر و کشش با سرعت بسیار کم ، اقدام به شناسایی این پدیده شد. نتایج حاکی از آن است که، فولاد با ریز ساختار مارتنزیتی به شدت نسبت به تردی هیدروژنی حساس بوده و در زمانهای بسیار کم دچار شکست می شود، در حالی که فولاد فریتی – بینایتی، حتی در بالاترین غلظت هیدروژن و بدترین شرایط نیز، نسبت به پدیده تردی هیدروژنی حساس نمی باشد. نتیجه مهم دیگر اینکه چنانچه فولاد فوق با ریز ساختار مارتنزیتی پس از شارژهیدروژن، مدتی در دمای محیط باقی بماند، میزان هیدروژن آن به حدی کاهش می یابد که دیگر نسبت به تردی هیدروژنی حساس نمی باشد. در این مقاله ، شرح آزمایشات ، بررسی ها و نتایج اخذ شده به تفصیل ارایه می شود.